De werken maken deel uit van een serie tekeningen genaamd “Shéma (sic) representing me“. Hier beeldt de kunstenaar bijvoorbeeld zichzelf uit als de ideale verloofde, die een romantisch moment doorbrengt met zijn vriendin, op een bank in het park. Hij probeert de fragmenten van zijn bestaan terug op te pikken. Kunst slaagt erin om alles samen te brengen en te ordenen: de tekening vormt het kader voor een “perfect” bestaan. Dominique Théâte heeft een plan, een diagram, een simpel, functioneel schema. Een manier om te zeggen: “Ik leef”. (tekst Christian Berst).