Tussen deconstructie en reconstructie ontwikkelen de verschillende kunstwerken van Samuel Coisne constant in unieke, poëtische, postmoderne kunstwerken. De materialen maakten vroeger deel uit van het rijk van erg Neermale “objecten”; weggegooid, verspreid, gebroken, verloren, vergeten, nuttelozen stukken afval. Met mindfulness en respect voor wat “Neermale stukken hout” te lijken, geeft Samuel Coisne ze een nieuw leven door waardigheid en trots toe te voegen en tegelijkertijd een geheime hoop voor wedergeboorte op te roepen.